Ці магчыма цяпер уварванне з тэрыторыі Беларусі?
Беларусь — гэта акупаваная тэрыторыя, і ў Лукашэнкі ўжо няма суб’ектнасьці, няма поля для манэўру. Там Пуцін дамогся свайго, і ён гэта дакладна разумее. Усё даволі складана.
Чаго чакаць ад тэрыторыі Беларусі – пакуль пытанне. Яго акупацыя пачалася ў 1996 годзе і скончылася 20 лютага 2022 года, калі расейскія войскі не адышлі пасля вучэнняў. Лукашэнка страціў суб’ектнасць у 2020 годзе пасля фальсіфікаваных выбараў і мірнага апазіцыйнага руху ў краіне, які яму ўдалося здушыць.
Ці можа Лукашэнка цяпер даць загад аб уварваньні? Можа так. Але пытанне аб Беларусі і беларускім войску ў Беларусі доўгі час не вырашалася. Пасля 2021 года яе міністр абароны мае свой кабінет у Крамлі. Ключы ад яе ён атрымаў пасьля стварэньня АДКБ [Арганізацыя Дамовы аб калектыўнай бясьпецы — міжнародная вайскова-палітычная арганізацыя, падкантрольная Расеі, у якую ўваходзяць Беларусь, Армэнія, Казахстан, Кыргызстан і Таджыкістан, якія дэ-факта прыкрываюцца Расеяй. – Рэд.]
Таксама варта адзначыць, што беларускім вайскоўцам не дазволілі наблізіцца да «Іскандэраў», якія Расея перакінула на тэрыторыю Беларусі і з якіх страляла па Украіне. Усё гэта сведчыць аб поўнай акупацыі Беларусі.
Часта згадваецца, што Лукашэнка не ведаў пра тэракт. Гэта таксама няпраўда. А пытаюцца яго ці не пытаюць, калі нешта адбываецца, — іншая справа. Таксама невядома, ці ў курсе ён ходу падзей.
«Рэферэндум» аб далучэнні Беларусі да Расіі
Зараз у самой Беларусі стаіць пытанне аб правядзенні «рэферэндуму» аб далучэнні да Расеі. Хаця Расея ўжо фактычна акупавала Беларусь, цяпер гэта можна юрыдычна замацаваць, каб надаць ёй пэўны статус. А калі так, то такая краіна, як Беларусь, можа ўвогуле знікнуць з карты свету. Гэта праблема. Таму трэба быць актыўнымі тут і цяпер.
Таму 18 траўня мы правялі Форум дэмакратычных сілаў Беларусі ў Варшаве. Там мы, апазыцыйныя сілы, падпісалі дэклярацыю, што Беларусь — акупаваная дзяржава.
«Гладкая» акупацыя пачалася ў 1996 годзе [у 1995 і 1996 гадах Лукашэнка незаконна правёў першы і другі рэфэрэндумы, якія значна пашырылі паўнамоцтвы прэзыдэнта. Парламенцкія і грамадзянскія акцыі пад назвай «Мінская вясна» былі падаўлены ў 1996 годзе. Неўзабаве пасля гэтых падзей пачалася інтэграцыя ў Расію: руская мова атрымала права другой дзяржаўнай нараўне з беларускай, былі зменены дзяржаўны сцяг і герб – рэд. .] Таму было б правільна зараз працаваць з украінскімі парлямэнтарамі, магчыма, літоўскімі, каб стварыць прэцэдэнт і ўсё ж прызнаць Беларусь акупаванай тэрыторыяй на дзяржаўным узроўні. Усё гэта трэба неяк вырашаць, бо Беларусь — суагрэсар.
Беларусы зараз у тупіку: дыктатура, сотні тысяч уцекачоў, тысячы палітвязняў. Нават за адзіночны пікет «Не вайне» можна атрымаць два-тры гады турмы. Заклік да чаго заўгодна трактуецца судом як заклік да тэрарызму — і гэта смяротны прысуд. За сюжэты пра перамяшчэнне варожых сіл, напрыклад, у тэлеграм-канале «Беларускі хаюн» беларусам пагражае да 20 гадоў пазбаўлення волі. Вось што мы маем…
Пляны Крамля адносна Беларусі
Справа ў тым, што «спецаперацыя» на Данбасе працягваецца, Расея спрабуе трымаць у напружанні беларуска-ўкраінскую мяжу, каб Украіна не магла ўвесці войскі ў Данбас з захаду. Гэта першы момант. Другі момант: у сакавіку планаваўся наступ на Беларусь. Верагодна, Расея разглядала сцэнар захопу Луцка і Львова, каб не даць Захаду дапамагчы ўкраінскім вайскоўцам.
Ну, гэта той самы сайт. Войскі ішлі з Беларусі ў тую ж Бучу і на Кіеў у напрамку Жытоміра. Акрамя таго, ёсць інфармацыя, што Расея размяшчае ў Беларусі ракетныя комплексы. Будуць задзейнічаныя ці не — гэта таксама пытаньне, бо польскі кірунак і інфраструктура на захадзе Ўкраіны сапраўды важныя. Расія разумее, што і ЗША, і Еўропа вельмі дапамагаюць Украіне. Не ў той ступені, у якой гэта патрэбна, і, магчыма, не так хутка, як хацелася б, але ўсё ж яны пастаўляюць зброю, якая сёння патрэбна Украіне, як паветра. Расея можа паспрабаваць разарваць гэтую сувязь.
Паўтаруся, украіне цяпер патрэбна толькі цяжкае наступальнае ўзбраенне. Расея штучна стварае голад і такім чынам тэрарызуе Еўропу, прымушае Украіну сесці за стол перамоваў, капітуляваць, заключаць перамір’е – як ёй заўгодна, матывуючыся эканамічнымі пытаннямі.
Пра манэўры расейска-беларускіх войскаў
Цяжка сказаць, ці гэтыя манеўры фіктыўныя, ці гэта сапраўды падрыхтоўка да ўварвання. Пазыцыю Лукашэнкі мы ведаем шэсьць гадоў. Ягоная пазыцыя — шантаж. Магчыма, гэта таксама пытанне пачатку размовы з Лукашэнкам.
Мы памятаем 2013 год, калі яму гэта ўдалося. Ён «знік у паветры», а ў Еўропе з’явілася новае паняцце – «былы дыктатар».
Магу сказаць адно, што 86% беларусаў супраць вайны з Украінай. Практычна ўся Беларусь супраць уцягвання сваіх грамадзян у тыя ці іншыя баявыя дзеянні. То бок я ўжо не кажу пра тое, ці падтрымліваюць яны расейскую агрэсію. Гэта выразна падкрэслівае тое, што яны ўвогуле супраць удзелу беларусаў у баявых дзеяннях. Так склалася гістарычна, і гэтым, дарэчы, карыстаецца і Лукашэнка. Гэта штамп. Таму «нас там няма» і нешта кшталту «каб не было вайны». На гэтых «склямбах» Лукашэнка трымаецца ва ўладзе 26 гадоў і застаецца, як кажуць, на плаву. Гэта павінна гарантаваць, што ўвесь свет будзе ўзброены, каб захапіць гэты «востраў шчасця і дабрабыту», і гэта павінна гарантаваць адсутнасць вайны.
СМІ апраўдваюць уварванне ў Беларусь
Рыхтуецца ўварванне і ў СМІ. Аднойчы ўвесь дзень рабілі выгляд, што а 4-й раніцы будзе атака з боку Беларусі. Я ўбачыў гэта ва ўкраінскіх сацыяльных сетках і атрымаў такое паведамленне. У прыватнасці, пра прасоўванне на 15-20 кіламетраў, прымяненне артылерыі і разбурэнне асобных аб’ектаў.
Нават беларуска-расейскія вучэнні і заявы Лукашэнкі аб тым, што калі б не Расія, то Украіна напала б на Беларусь… Ён не проста робіць іх час ад часу. Усё гэта дзеля таго, каб апраўдаць агрэсію.
Набліжэнне сумеснай перамогі
Ва ўсякім разе, цяпер вельмі важна тое, што мы спрабуем зрабіць сваімі дзеяннямі. Добраахвотнікі, добраахвотніцкія батальёны, тэлеграм-канал «Беларускі хаюн» — беларусы, нягледзячы ні на што і рызыкуючы жыццём, працягваюць публікаваць інфармацыю аб перамяшчэнні расейскіх войскаў, робяць усё, каб наблізіць нашу супольную перамогу.
Пасыл аб тым, што трэба адрозніваць беларусаў ад Лукашэнкі, павінен быць вельмі важным цяпер. Бо гэта тое самае, што чачэнцы і кадыравы. Ці трэба казаць, што беларусы будуць нападаць, ці беларусы хочуць вайны. Не, гэтага хоча Лукашэнка! Гэта зусім іншае, беларусы тут ні пры чым. Сёння яны, наадварот, на перадавой і робяць усё, каб «раскалоць Расею пад нуль». Бо калі мы не разыдземся, то будзе сумны сцэнар.
Калі ўвесь цывілізаваны свет не аб’яднаецца, апетыты будуць расці.
Верагоднасць унутраных пратэстаў у Беларусі
Цяпер цяжка, таму што ў 2020 годзе была знішчана ўся грамадзянская супольнасць, сотні тысяч уцекачоў, тысячы палітвязняў, кожны дзень праводзяцца прэвентыўныя меры па запалохванні, кожны дзень адбываюцца арышты і ператрусы.
Учора ў Беларусі чарговы дзень назвалі «чорным чацьвяргом», бо арыштавалі бацькоў актывістаў. Па ўсёй Беларусі. Таму беларусам трэба гуртавацца вакол Украіны, рабіць усё для супольнай перамогі. Затым на другім этапе вырашыць пытанне дэакупацыі Украіны, а на трэцім этапе — дэакупацыі Беларусі.
Зараз я ў Празе, падаю заяўку і ладжу тут акцыю на першае чэрвеня. Мы каардынуем свае акцыі — такія ж акцыі пройдуць у Берліне, Польшчы і Літве ў Дзень абароны дзяцей. Мы робім гэта для таго, каб папрасіць сусветную супольнасць перадаць Украіне цяжкае наступальнае ўзбраенне.
Мы падпісалі яго на форуме ў Варшаве. Яны заяўлялі, што Беларусь — акупаваная тэрыторыя, што беларусы будуць ваяваць поплеч з Украінай супраць агульнага ворага — Расеі. Мы звяртаемся да сусветнай супольнасці з патрабаваннем адключыць Расею ад SWIFT і ўвесці поўнае эканамічнае эмбарга. Беларусам трэба дапамагаць, бо самі не можам, волі не набярэмся.